Okulsuzluğa Genel Bir Bakış

Amerika Birleşik Devletleri’nde okul söz konusu olduğunda, insanların çoğunluğu geleneksel okul modelini tercih ediyor. Okulsuz eğitim fikri onlara tamamen yabancı olmakla kalmaz, aynı zamanda korkutucu bir kavramdır. Çocukların okulsuz eğitimden üniversiteye nasıl geçebileceklerini ve hala hayatta başarılı olabileceklerini anlamakta zorlanıyorlar.

Okulsuz eğitime atıfta bulunan insanlar için cevap basit. Çocuklar oyun, projeler, gönüllülük, saha gezileri ve günlük yaşam yoluyla bilgi edinirler. Okula gitmemiş çocuklarının yaşıtlarına yetişme konusunda endişelenmelerine gerek olmadığını, çünkü daha fazlasını olmasa da aynı şeyi öğrendiklerini iddia ediyorlar. Her zaman görünür veya standart bir test kadar somut değildir.

okulsuzluk nedir

Okulsuz eğitim söz konusu olduğunda, çoğu insan bunu genellikle evde eğitim ile karıştırır. Ancak okulsuz eğitimin çocukların nasıl eğitilmesi gerektiğine dair genel bir zihniyet olduğunu söylemek daha doğru olur. Okulsuz eğitim terimi ilk olarak yazar ve eğitimci John Holt tarafından ortaya atıldı ve genellikle çocuk liderliğinde öğrenme olarak anılır. Aynı zamanda ilgiye dayalı öğrenme ve zevke yönelik öğrenme olarak da adlandırılmıştır.

Genel olarak, Growing Without Schooling’i yazan Holt, geleneksel okul modelinin çocukların öğrenme şeklini engellediğine inanıyordu. İnsanların etraflarındaki dünya hakkında daha fazla bilgi edinme arzusunu geliştiren doğal ve içgüdüsel bir merakla doğduklarına inanıyordu. Ayrıca çocukların nasıl ve ne öğrendiğini kontrol eden ve düzenleyen geleneksel eğitim modelinin bu doğal ve içgüdüsel öğrenme sürecine zarar verdiğini hissetti.

Ayrıca Holt, okulların sadece bir kütüphane gibi eğitim için bir kaynak olarak hizmet etmesi gerektiğine inanıyordu. Ayrıca okulların çocuklar için birincil eğitim kaynağı olması gerektiğini düşünmüyordu. Holt, çocukların en iyi ebeveynleriyle birlikte olduklarında ve günlük yaşamla meşgul olduklarında öğrendiklerini savundu. Çocukların, gerekli okumalar ve standart testlerle yapılandırılmış bir çevreden ziyade çevreleri ve koşulları aracılığıyla öğrendiklerini iddia etti.

Okulsuz Eğitimin Artıları ve Eksileri

Okulsuz eğitimden anlamayanlara, çocukların gerçekten eğitilmediği ve çok fazla boş zamanları olduğu anlaşılıyor. Sonuç olarak, birçok insan okul dışı ortamlardaki çocukların gerçekten hiçbir şey öğrenmediğinden endişeleniyor. Ayrıca, bu yaklaşımı benimseyen ve onlara hiçbir şey öğretmeyen ebeveynlerin çocuklarını ihmal ettiğinden de endişe ederler.

Ancak okulsuzlar, çocukların – ve bu konuda yetişkinlerin – her zaman öğrendiklerini savunuyorlar. Dahası, okulsuz anne babaların çocuklarını ihmal etmediklerini ve olaya karışmadıklarını iddia ediyorlar. Her adımda öğrenme sürecine aktif olarak katılırlar. İşte okulsuz eğitimin artılarına ve eksilerine daha yakından bir bakış.

Okulsuz Olmanın Artıları

Okul dışı öğrenme yaklaşımı söz konusu olduğunda, ebeveynler konuları geniş ve bazen de seyreltilmiş bir şekilde kapsayan geleneksel eğitim modelinden memnun değildir. Ne de olsa çoğu okul, çok sayıda konuya maksimum düzeyde maruz kalma sağlamaya çalışırken zaman kısıtlamaları altında çalışıyor. Buna karşılık, okulsuz eğitim, derin ve kapsamlı öğrenmeye izin verir.

Bilgi Tutma

Okulsuz eğitimin bir yararı, çocukların daha fazla öğrenilmiş bilgiyi akıllarında tutma eğiliminde olmalarıdır. Okula gitmeyen çocuklar, bir testi geçecek kadar uzun süre rastgele gerçekleri ezberlemeye zorlanmak yerine, öğrendikleri bilgileri ilgilerini çektiği için akıllarında tutmakla ilgilenirler. Dahası, okulsuz eğitim, çocukların doğal becerilerini ve yeteneklerini geliştirmelerini sağlar. Odaktaki bu değişim, çocukların mükemmel oldukları bir alanda tam potansiyellerine ulaşmalarını sağlar.

Öz Disiplin

Okulsuz eğitimin bir başka faydası da öz disiplini teşvik etmesidir. Çocuklara kendi öğrenmelerini yönetmelerine izin verildiğinde, motive olmuş öğrenenler olurlar. Bu beceri, yaşlandıkça diğer alanlara da taşınır. Örneğin, gençler ACT testi için cebir ve geometri öğrenmeleri gerektiğini anladıklarında, kendi kendilerini motive eden öğrenme becerileri geliştirdikleri için oturup konuyu inceleyebilirler.

Programlardan Özgürlük

Okulsuz çocuklar da programlarla kısıtlanmaz. Böylece istedikleri zaman seyahat edebilir, yeni yerlere seyahat edebilir ve akrabalarını ziyaret edebilirler. Ek olarak, seyahat son derece eğitici bir deneyim olduğu için çocuklar ziyaret ettikleri yerlerden çok fazla bilgi ediniyorlar.

Aynı şekilde, okula gitmeyen çocuklar programlarla kısıtlanmadıklarında akranlarından daha iyi uyuyabilirler ve bu da akademik performansa büyük ölçüde katkıda bulunur.

Sıralama Yok

Okulsuz eğitim, okulların öğrencileri takip etmesini de engeller. Başka bir deyişle, okulun sıralama sistemlerine veya üstün zekalılık tanımlamasına dayalı olarak en iyi veya mükemmel olma baskısı yoktur. Bunun yerine, çocukların yaşıtlarına kıyasla nasıl bir performans sergiledikleri konusunda endişelenmeden kendi hızlarında hareket etmelerine izin verilir.

Yaratıcılık

Okulsuz eğitimin savunucuları ayrıca, bu öğrenme yöntemine maruz kalan öğrencilerin tipik olarak inisiyatif geliştirdiklerini ve kalıpların dışına çıktıklarını belirtmektedir. Geleneksel okulların doğası gereği kural ve politikalara sahip olmaları gerekir.

Güvenli olduğu sürece, çoğu okulsuz ebeveyn, çocuklarının bir sonraki macerasına mutlu bir şekilde evet diyecektir. Ek bir fayda olarak, birçok ebeveyn, bilgi tabanlarını artırmak için projelerden ve öğrenme fırsatlarından yararlanarak çocukları ile birlikte öğreniyor.

Problem çözme yetenekleri

Okulsuz eğitimin bir başka büyük avantajı da çocukların öğrenmelerini ve eğitimlerini yönlendirdikleri için problem çözme ve karar verme becerilerini öğrenmeleridir. Geleneksel bir okulda, bir sorun ortaya çıktığında genellikle öğrencilere danışılmaz. Ancak okulsuz bir ortamda, eğitimlerinde aktif rol alırlar ve genellikle çok genç yaşta sorunları çözerler.

Okulsuz çocuklar da eleştirel düşünme becerilerini öğrenirler. Sadece bir şeyleri nasıl sorgulayacaklarını öğrenmekle kalmaz, aynı zamanda bilgi toplama becerilerini de geliştirirler. Genel olarak, okulsuz eğitim, cezalandırılma veya dışlanma korkusu olmadan şeyleri sorgulamayı teşvik eder.

Emniyet

Ayrıca çocuklar okulsuz bir ortamdayken okul şiddeti, zorbalık, siber zorbalık, cinsel içerikli mesajlaşma ve gençlerle flört şiddeti hakkında daha az endişe duyulur. Geleneksel olarak eğitilmiş diğer öğrencilerin günlük olarak uğraşması gereken şeylere maruz kalmazlar.

Okulsuzluk Eksileri

Çocuklar genellikle hangi konuları okuyacaklarını seçtiklerinden, eğitimlerinde genellikle bilgi boşlukları vardır. Örneğin, matematik pahasına İngilizceye devam eden bir çocuk asla matematikte ustalaşamayabilir. Aynı şekilde, bir bilgisayarı nasıl programlayacağını öğrenen veya durmadan fizik okuyan bir çocuk asla coğrafyayı öğrenemez veya II. Dünya Savaşı’nda neler olduğunu bilemez. Sonuç olarak, bu bilgi boşlukları, ACT veya SAT’de iyi puan alma yeteneklerini etkileyebilir.

Ebeveyn Zaman Taahhüdü

Ek olarak, okulsuz eğitimin başarılı olması için çok fazla ebeveyn katılımı gerekir. Okulsuz eğitimin başarılı olması için, ebeveynlerin çocuklarının öğrenmeyle ilgili büyümesi ve ilerlemesine yüksek oranda dahil olmaları ve bunun farkında olmaları gerekir. Ayrıca, ilgi alanları ve ihtiyaçları değişip geliştikçe kaynak ve fırsatlar da sağlayabilmelidirler.

Dahası, bu öğrenme yaklaşımı çok fazla dikkat, kendiliğindenlik ve odaklanma gerektirir. Sonuç olarak, her ebeveynin kişiliği ve koşulları için ideal değildir. Bu gerçek, özellikle tek ebeveynli aileler, çift gelirli aileler ve sınırlı kaynaklara sahip aileler için geçerlidir. Ne yazık ki, okulsuz eğitim, işe yarayacak zamana, paraya ve kaynaklara sahip aileler için bir seçenek haline geliyor.

Her Öğrenci İçin Doğru Değil

Okulsuz eğitimin diğer bir dezavantajı, tüm çocukların bu tür bir eğitim için uygun olmamasıdır. Aslında, bazı çocuklar yapılandırılmış bir ortamda çok daha iyi davranırlar ve kendi eğitim seçimlerini yapma baskısına iyi tepki vermezler. Bu durumlarda, daha geleneksel bir eğitim ortamında başarılı olacak bir çocuğu okul dışı bir yaklaşıma boyun eğmeye zorlamak haksızlıktır.

Eğitim için sosyal etkileşimin öneminden asla taviz verilmemelidir. Çocuklar, işbirliği yapma, müzakere etme ve takım olarak problem çözme gibi önemli yaşam becerileri dahil olmak üzere birbirleriyle çok şey öğrenirler. Okula gitmeyen ebeveynler gerçekten çocuk liderliğindeyseler, eğitime daha geleneksel bir yaklaşım denemek isteyebileceklerini belirten çocuklara açık olmalıdırlar.

Ebeveynlik söz konusu olduğunda, herkese uyan tek bir yaklaşım yoktur. Aslında, çoğu başarılı ebeveyn, çocuklarının ve ailelerinin ihtiyaçlarını karşılamak için genellikle birkaç farklı ebeveynlik stilini birleştirir.

Sonuçta, hiç kimse çocukları kendi ebeveynlerinden daha iyi tanıyamaz. Bu nedenle, okulsuz eğitim gibi ebeveynlik stilleri, ebeveynlere fikir sağlamada faydalı olsa da, asla diğer ebeveynleri etiketlemek veya utandırmak için kullanılmamalıdır. Bu ebeveynlik stilleri, yalnızca kendi benzersiz stilinizi geliştirmek için kılavuz niteliğindedir.