Katlarınızın kendi odalarına sahip olup olmayacağına nasıl ve ne zaman karar vereceksiniz.
Katlarınız bir yatak odasını paylaşmalı mı?
Doğumdan itibaren ikizler “rahim eşlerinden” oda arkadaşlarına geçerler, çünkü çoğul anne babaların çoğu bebek ikizleri, üçüzleri veya daha fazlası için tek bir kreş kurmayı en uygun bulmaktadır. Bir yatak odası tüm beşikleri barındırıyor ve bir dolapta düzinelerce sevimli bebek kıyafeti var. Bu, bebekler için harika bir çözüm olsa da, birçok ebeveyn, büyüdükçe çocuklarını ayrı yatak odalarına koymanın potansiyel faydalarını düşünmeye başlar.
Aynı cinsiyetten ikizlerin, genellikle farklı cinsiyetlerin çift katlarına kıyasla bir yatak odasını paylaşma olasılığı daha yüksektir. Büyük kardeşleri olan bir ailede doğan çoğullar, bir ağabey veya kız kardeşle de bir alanı paylaşabilir.
İkizleri ayrı yatak odalarına nasıl veya ne zaman koyacağına karar vermek, ikizlerin çoğunun bir noktada karşılaştığı bir sorundur.
Her aile farklıdır ve her kat grubu benzersiz bir bağı paylaşır. Bu nedenle, geçiş yapmak için kesin bir zaman çizelgesi yoktur.
Bir evin alan sınırlamaları nihai cevabı belirleyebilir veya çocukların kendileri bir değişiklik isteyen bir tercih belirtebilir. Her ailenin kendi zaman çizelgesi olsa da, ayrı yatak odalarına geçmenin yaygın olduğu birkaç aşama vardır.
Yeni yürümeye başlayan yıllarda, özellikle çocuklar beşikten girip çıkabilecekleri yataklara geçiş yaptıklarında, ortak bir yatak odası uyku zamanı sırasında dikkat dağıtıcı olabilir. Uyku zamanı, odada bir arkadaş olduğunda oyun zamanı haline gelebilir ve bu da ebeveynleri daha huzurlu bir ortamı teşvik etmek için katlarını ayırmaya sevk edebilir.
Yeni yürümeye başlayan çocuklar ayrılık fikrine karşı çok hassas olabilir ve başlangıçta bir ayrıcalıktan çok bir ceza gibi gelebilir. Eş-çoklu(lar)ının varlığı bir rahatlık olabilir ve ayrılık daha da fazla aksama yaratabilir.
Yeni yürümeye başlayan ikizleriniz için ayrı yatak odaları kurmayı seçerseniz, lazımlık eğitimi veya anaokuluna başlama gibi diğer yaşam tarzı değişiklikleriyle çelişmemek için hareketi dikkatli bir şekilde zamanlayın.
Katlar büyüdükçe, duygularını ve arzularını daha iyi iletebilirler. İşte o zaman ebeveynler girdi isteyebilir, çocukların tercihlerini ifade etmelerine izin verebilir ve ardından isteklerini uygun gördüğünüz şekilde yerine getirebilir.
Okul yılları, özellikle öğrencilerin ders çalışmak ve ödevlerini tamamlamak için özel bir yere ihtiyaçları olduğundan, ayrı odalara geçiş yapmak için ortak bir zamandır.
Ayrı yatak odaları mümkün değilse, ebeveynler en azından iyi çalışma alışkanlıklarını teşvik etmek için her çocuk için ayrı masa alanları oluşturmayı düşünmelidir. Okula başlamak da çoğu kez çoğullar için önemli bir dönüm noktasıdır; ilk kez ayrı sınıflarda olabilirler ve daha çok kendi kimliklerini geliştirmeye odaklanabilirler.
Sorumluluk duygusu ve bireysel sorumluluk duygusu oluşturmak, ikizleri ayrı odalara taşımak için bir başka motive edici faktördür. Aslında tam da bu yüzden ikizlerimi kendi odalarına taşımaya karar verdik. Onları ortak yatak odalarını temiz tutmak için birlikte çalışmaya teşvik etmenin giderek daha zor olduğunu gördük; karışıklık her zaman “kız kardeşin” hatasıydı ve mallar üzerinde bitmek bilmeyen bir çekişme vardı. Kendi odalarına yerleştikten sonra, “eşyalarını” takip etmeyi çok daha kolay buldular ve her birini kendi odalarının bakımından sorumlu tutmayı çok daha kolay bulduk.
Bir süredir kendi odalarına sahip olmalarına rağmen, zaman zaman hala birlikte uyumayı seçiyorlar. Arkadaşlıktan zevk alıyorlar ve hala zamanında yattıkları sürece umurumda değil. Kıkırdamaları ve fısıltıları bana bebek sohbeti yaptıkları ve oyuncaklarını beşikten beşiklere attıkları eski günleri hatırlatıyor. Günün sonunda, bu, bağlarını korumalarına izin verirken onlara kendi alanlarını verme kararı konusunda kendimi iyi hissetmemi sağlıyor.
Discussion about this post