Endişeli Bir Çocuğa Yardım Edecek 8 Strateji

Duygularını Onaylayın

Çocuğunuz bir şey için endişelendiğini söylediğinde, “Ah, önemli değil” veya “Endişelenme” gibi şeyler söylemek cazip gelebilir. İyi olacaksın.” Bu tür tepkiler, çocuğunuzun duygularının yanlış olduğu mesajını verir.

Bunun yerine, “Şu anda gerçekten gergin hissediyorsunuz gibi görünüyor” veya “Büyük bir kalabalığın önüne çıkmam gerekseydi ben de biraz endişelenirdim” gibi şeyler söyleyerek duygularını doğrulayın.

Ardından, sinirlere rağmen başarılı olabileceklerinden emin olduğunuzu söyleyen bir mesaj gönderin. “Böyle korkutucu şeyler yapmak zor ama yapabileceğinden eminim” gibi bir şey söyleyin.

Gerçek Tehditlerle Yanlış Alarmları Ayırın

Çocuğunuzla kaygının onları nasıl güvende tutması gerektiği hakkında konuşun. Örneğin, bir aslan tarafından kovalanırlarsa, beyinleri vücutlarına tehlikede olduklarını bildirir. Vücutlarında terli avuç içi ve artan kalp atış hızı gibi değişiklikleri fark edeceklerdi. Aslandan kaçmaya hazırlanırken ani bir enerji patlaması yaşarlardı (gerçek bir tehdit).

O zaman onlara, beyinlerinin yanlış alarmı tetiklediği zamanlar olduğunu da söyleyin. Bu yanlış alarmlar, ölüm kalım meselesinden uzak durumlar karşısında yoğun bir korku duymalarına neden olabilir. Yanlış alarmlar, basketbol takımına girmeye çalışmak, çok sayıda insanın önünde konuşmak veya büyük bir sınava hazırlanmak gibi durumları içerebilir.

Bu gerçek bir tehditse, alarm zillerini dinlemeleri ve kendilerini güvende tutmak için harekete geçmeleri gerektiğini açıklayın. Ancak bu yanlış bir alarmsa, korkularıyla yüzleşmek iyi bir fikirdir.

Olumsuz Düşüncelerle Mücadele Edin

Yetişkinler gibi, çocuğunuz da olumsuz düşünmeye eğilimlidir. Bu olumsuz düşünce kaygıya neden olabilir ve benlik saygısını aşındırabilir.

Aşağıda, onlara olumsuz düşüncelerini tanımlamayı, sorgulamayı ve olumlu kendi kendine konuşma kullanarak onları olumlu, gerçekçi düşüncelere dönüştürmeyi öğretebileceğiniz bazı beceriler bulunmaktadır.

• Yakala onu. Olumsuz bir düşünceyle baş edebilmek için önce onu fark edebilmeleri gerekir. Sıklıkla sahip oldukları olumsuz düşüncelerin kısa bir listesini oluşturmalarına yardımcı olun.

• Meydan oku. Çocuğunuzu, endişeli düşüncelerinin ardındaki kanıtları değerlendirmek için ipuçları toplayan bir dedektif gibi olmaya teşvik edin. Örneğin, kendilerine sık sık “Ben aptalım” diyorlarsa, kendilerine “Doğru mu? Aptal mıyım? Zeki olduğumu gösterdiğim zamanlar oldu mu?” diye sormalarını isteyin. Bu onlara akıllarına gelen her olumsuz düşünceyi kabul etmemeyi öğretecektir.

• Değiştir. Kendi olumsuz konuşmalarını fark edip onlara meydan okuduklarında, son adım onu ​​olumlu bir konuşmayla değiştirmektir. “Ah tatlım, aptal değilsin” demek için acele etme. Sadece size inanmayacaklar, aynı zamanda olumsuz düşüncelerini nasıl değiştireceklerini de öğrenmeyecekler. Bunun yerine, “Kendilerini aptal sanan bir arkadaşınıza ne söylerdiniz?” diye sorun. Nazik bir yanıt sunduklarında, aynı şeyi kendilerine söylemeleri için onları teşvik edin.

Derin Nefes almayı öğretin

Araştırmalar, yavaş ve derin nefes almanın hem depresyon hem de anksiyete belirtilerini frenlemeye yardımcı olabileceğini gösteriyor.Çocuğunuz hızlı bir kalp atışı veya gergin kaslar gibi birçok fiziksel kaygı belirtisi yaşıyorsa, ona bazı basit nefes egzersizleriyle vücudunu nasıl sakinleştireceğini öğretin.

Nefeslerini kontrol altına almalarına yardımcı olmanın hızlı ve kolay bir yolu “pizzanın kokusunu almaktır”. Bunu nasıl yapacağınız aşağıda açıklanmıştır:

• Bir dilim pizza hayal edin. “Pizza”yı kurabiye veya çorba gibi diğer sıcak yiyeceklerle de değiştirebilirsiniz.

• Pizzayı kokla. Lezzetli kokuyu içinize çekmek için burnunuzdan derin bir nefes alın.

• Pizzayı soğutun. Ağzınızdan yavaşça üfleyerek pizzayı soğutuyormuş gibi yapın.

Alternatif bir egzersiz, onlara “kabarcık üfleme” tekniğini öğretmektir. Onlara bir değnekle baloncuk üflüyormuş gibi yapmalarını söyleyin. Güzel, büyük bir balon elde etmek için ne kadar yumuşak bir şekilde üflemeleri gerektiğini onlara hatırlatın. Bu, yavaşça nefes vermeyi hatırlamalarına yardımcı olacaktır.

Vücutlarını sakinleştirmelerine yardımcı olmak için bu egzersizleri birkaç kez birlikte yapın. Endişeli olduklarında bunu kendi kendilerine yapmalarını nasıl hatırlatabilecekleri hakkında konuşun.

Stepladder Yaklaşımını Deneyin

Endişeli çocuklar, korkularından kaçınmak için genellikle aşırıya kaçarlar. Ne yazık ki, kaçınma yalnızca kaygılarını artırır. Korkutucu gelse de, korkularla yüzleşmek uzun vadede kaygıyı gidermeye yardımcı olacaktır.

Çocuğunuz karanlıkta tek başına uyumak veya yeni insanlarla tanışmak gibi belirli bir şeyden korkuyorsa, merdiven yaklaşımını kullanarak her seferinde küçük bir adımla korkularıyla yüzleşmesine yardımcı olun. Bu yaklaşımın amacı, orta derecede korkutucu bir şey yapmaları ve artık o kadar korkutucu olmayana kadar uygulamaya devam etmeleridir. Ardından, bir sonraki adımı atabilirler.

Korkularıyla yüzleşmek ve genel hedeflerine ulaşmak için atabilecekleri adımların bir listesini çıkarmak için çocuğunuzla birlikte çalışın. Sizin yatağınızda uyuyorsa, bir çocuğun yalnız uyuma korkusuyla yüzleşmesine nasıl yardımcı olabileceğinize dair bir örnek:

1. Çocuğunuzu yatağınızın yanında yerdeki bir şilte üzerinde uyutun.
2. Çocuğunuzu yerdeki bir şilte üzerinde uyutun, ancak onu yatağınızdan uzağa, kapıya yaklaştırın.
3. Çocuğunuzu, uykuya daldığında kendi yatağına koyacağınıza dair bir anlaşma ile odanızdaki yerde bir şilte üzerinde uyutun.
4. Çocuğunuzun kendi yatak odasında, siz de odada uyuya kalmasını sağlayın.
5. Çocuğunuz kendi kendine uyuyana kadar birkaç dakikada bir kontrol edeceğiniz anlaşma ile kendi yatak odasında uyuyakalsın.
6. Çocuğunuzu ışık açıkken kendi yatak odasında uyuyakalın.
7. Çocuğunuzun sadece bir gece lambası açıkken kendi yatak odasında uykuya dalmasını sağlayın.

Çocuğunuz belirli bir dönüm noktasına ulaşırsa, ona başka bir ayrıcalık veya özel bir ödül verebilirsiniz. Çocuğunuzu motive etmeye yardımcı olması için doğal sonuçları da kullanabilirsiniz. Örneğin, kendi dondurmalarını sipariş edemeyecek kadar utangaçlarsa, isterlerse yapmaları gerektiğini söyleyebilirsiniz. Tabii ki, bunu yalnızca kendi başlarına yapabileceklerini biliyorsanız kullanmalısınız.

Kanalı Değiştirmelerine Yardım Edin

Çocuğunuz, yarın yağmur yağacağından ve bir beyzbol maçının iptal edilmesine neden olacağından endişe duymak gibi kontrol edemediği şeyler konusunda endişeliyse, zihnini bu endişeden uzaklaştırmasına yardımcı olun.

Çocuğunuz belirli bir endişeyle meşgul olduğunda, “Bu konuda yapabileceğiniz bir şey var mı?” Diye sorun. Cevabınız evet ise, sorunu çözmelerine yardımcı olun.

Örneğin, bir bilim sınavından endişeleniyorlarsa, ders çalışmak iyi bir fikir olabilir. Veya basketbol takımına girememekten endişeleniyorlarsa, becerilerini geliştirebilirler.

Ancak, hava durumu veya başka birinin davranışı gibi kontrol edemeyecekleri şeyler hakkında endişeleniyorlarsa, kontrol edebilecekleri tek şeyin nasıl tepki verdikleri olduğu gerçeğini tartışın. Kötü hava koşullarından nasıl en iyi şekilde yararlanabilecekleri veya birisi onlara kötü davrandığında nasıl tepki verebilecekleri hakkında konuşun.

Ardından, konudan uzaklaşmalarına yardımcı olun. Sürekli endişelenmek onları bir endişe durumunda tutacaktır, bu yüzden ruh halini değiştirmek için kanalı değiştirmelerine yardımcı olun.

Ebeveynlik Tarzınızın Farkında Olun

Bazı ebeveynlik stilleri çocuğunuzun kaygısını daha da kötüleştirebilir, bu nedenle ebeveynlik stilinize ve çocuğunuzla olan etkileşimlerinize bir göz atmak önemlidir. Psikolog Diana Baumrind tarafından tanımlanan dört ebeveynlik tarzından hem otoriter hem de izin verici ebeveynlik, çocuklar arasında daha yüksek depresyon ve kaygı oranlarıyla bağlantılıdır.

Mükemmelliği beklemek ve çocuğunuzun her hareketini kontrol etmek, kendinizde ve çocuğunuzda kaygıyı tetiklemenin kesin yoludur. Çocuğunuzun sürekli olarak başarılı olması için baskı hissetmesine neden olabilir, bu da onları korku ve kendinden şüphe duyma duygularıyla felce uğratabilir.

Bununla birlikte, sınırsız ebeveynlik yaklaşımı pek de cevap değildir. İzin verici ebeveynlik, çocuğun kendi seçimine o kadar çok şey bırakır ki, kaygı da yaratabilir.

Profesyonel Yardım İsteyin

Çocuğunuzun kaygısı iki haftadan uzun sürerse, bir çocuk doktoruyla konuşun. Çocuğunuzun kaygısı günlük işleyişini engelliyorsa, bir çocuk doktoruyla da konuşmalısınız.

Örneğin, okula devamları veya notları kaygılarından etkileniyorsa veya korkuları nedeniyle sosyal faaliyetlere katılmakta zorlanıyorlarsa, profesyonel desteğe ihtiyaçları olabilir.

Çocuklarda anksiyete bozuklukları (genelleşmiş anksiyete bozukluğu, travma sonrası stres bozukluğu, sosyal fobi ve özgül fobiyi içerebilir) yaygındır. ABD’de 3-17 yaş arasındaki 4 milyondan fazla çocuk (yaklaşık %7) her yıl kaygı sorunları yaşıyor.

Anksiyete bozuklukları çok tedavi edilebilir, ancak genellikle tanınmaz ve teşhis edilmez. Çocuğunuzun anksiyete bozukluğu olabileceğini düşünüyorsanız, çocuk doktoru ile konuşun. Çocuk doktoru, çocuğunuzu tedavi için bir ruh sağlığı uzmanına yönlendirebilir.

Her kaygı türünün kendine özgü belirtileri ve dolayısıyla kendi tedavisi vardır. Genellikle anksiyete tedavisi konuşma terapisini içerir, ancak ilaç tedavisini de içerebilir. Bir ruh sağlığı uzmanı, çocuğunuzun endişeli duygularıyla başa çıkma becerilerini öğrenmesine ve bazı korkularıyla yüzleşmek için güven oluşturmasına yardımcı olabilir.