Pulmoner Enfarktüse Genel Bakış

Akciğer enfarktüsü olarak da adlandırılan bir pulmoner enfarktüs, akciğer dokusunun bir bölümü kan akışı bloke olduğu için öldüğünde ortaya çıkar. Birkaç tıbbi durum pulmoner enfarktüse neden olabilirken, en yaygın neden pulmoner embolidir.

Büyüklüğüne ve konumuna bağlı olarak, pulmoner enfarktüsün semptomları kişiden kişiye, oldukça hafiften aşırı şiddetliye kadar değişebilir. Bununla birlikte, semptomları ne olursa olsun, bir pulmoner enfarktüs meydana geldiğinde, her zaman altta yatan ciddi bir tıbbi sorun olduğu anlamına gelir ve agresif değerlendirme ve tedaviye ihtiyaç vardır.

Belirtiler

Oldukça değişken olabilen pulmoner enfarktüs semptomları, enfarktüsün boyutu ve akciğerlerdeki yeri ile ilgilidir. Daha büyük pulmoner enfarktüsler, plevrayı (akciğerleri koruyan ve kaplayan fibröz zarlar) etkileyen enfarktüslerde olduğu gibi genellikle daha şiddetli semptomlar üretir.

Çoğu durumda bir pulmoner enfarktüs, oldukça küçük bir enfarktüs oluşturan nispeten küçük bir pulmoner emboliden kaynaklanır. Bu durumlarda, enfarktüsün neden olduğu semptomlar çok hafif olabilir veya hiç olmayabilir.

Daha büyük pulmoner enfarktüsler, plevrayı etkileyen enfarktüsler gibi genellikle daha şiddetli semptomlar üretir. Bu belirtiler şunları içerebilir:

• hemoptizi (öksürme veya kan tükürme)

• şiddetli dispne (nefes darlığı)
• ateş
• göğüs ağrısı (en tipik olarak, plörezi benzeri bir ağrı (nefes alırken ortaya çıkan göğüs ağrısı)
• (nadiren) kalıcı hıçkırıklar
• sersemlik
• zayıflık

Bu semptomların çoğu, pulmoner enfarktüs oluşturmuş olsun ya da olmasın, pulmoner emboli ile oldukça yaygındır. Bununla birlikte, pulmoner emboli hemoptizi veya göğüs ağrısı ile birlikteyse, bu, pulmoner enfarktüsün de meydana geldiğine dair bir ipucudur.

Küçük pulmoner enfarktüslerin genellikle uzun vadeli sonuçları olmamasına rağmen, büyük enfarktüsler kronik semptomlar üretmeye yetecek kadar akciğer hasarına neden olabilir ve hatta ölümcül olabilir.

nedenler

Şimdiye kadar, pulmoner enfarktüsün en yaygın nedeni pulmoner embolidir. Artık pulmoner embolilerin %30’a kadarının en azından küçük bir pulmoner enfarktüs oluşturduğu tahmin edilmektedir.

Diğer bazı tıbbi durumlar da pulmoner dolaşımın bir kısmında tıkanıklık oluşturarak, akciğer dokusunun bir kısmına kan akışını keserek pulmoner enfarktüse neden olabilir. Bunlara kanser, lupus gibi otoimmün hastalıklar, çeşitli enfeksiyonlar, orak hücre hastalığı, amiloidoz gibi infiltratif akciğer hastalıkları veya intravenöz kateterden hava veya diğer materyallerin embolizasyonu dahildir. Damardan uyuşturucu kullananlar özellikle pulmoner enfarktüs geliştirmeye eğilimlidir.

Sebebi ne olursa olsun, çok büyük pulmoner enfarktüsler nispeten nadirdir, çünkü akciğer dokusunun oksijen için üç potansiyel kaynağı vardır: pulmoner arter, bronşiyal arter (bronş ağacını besleyen arterler) ve alveollerin kendisi (akciğerlerdeki hava keseleri) . Bu, yaşamı tehdit eden pulmoner enfarktüslerin en yaygın olarak kronik obstrüktif akciğer hastalığı veya kronik kalp yetmezliği gibi altta yatan önemli tıbbi sorunları olan kişilerde görüldüğü anlamına gelir. Özellikle, sigara içenlerde pulmoner enfarktüs riski çok daha yüksektir.

Teşhis

Vakaların büyük çoğunluğunda, pulmoner emboli ararken ek bir bulgu olarak pulmoner enfarktüs teşhisi konur.

Pulmoner emboli teşhisi konan (veya olduğundan şüphelenilen) bir kişide, hasta hemoptizi veya göğüs ağrısı yaşıyorsa veya fizik muayenede çok büyük bir emboli (damarda özellikle taşikardi, hızlı nefes alma veya aşırı terleme varsa). Ek olarak, akciğerlerin plevral astarını etkileyen bir pulmoner enfarktüs, stetoskopla duyulabilen, iki deri parçasını birbirine sürtmeye benzer bir ses olan ayırt edici bir “plevral ovuşturma” sesi üretebilir.

Bu tür klinik bulguların yokluğunda, küçük bir pulmoner enfarktüs tamamen saptanmaktan kaçabilir. Bununla birlikte, artık pulmoner BT taramaları pulmoner emboli tanısında daha rutin olarak kullanılmaya başlandığından, özellikle arandıklarında küçük pulmoner enfarktüsler bile saptanabilir.

Tedavi

Pulmoner enfarktüsün tedavisi, destekleyici bakımı ve enfarktüse neden olan altta yatan durumun yönetimini içerir.

Destekleyici bakım, oksijen vererek ve nefes almayı daha rahat hale getirmek için ağrıyı kontrol ederek yeterli kan oksijenlenmesini sağlamayı içerir. Nazal kanül veya yüz maskesi ile oksijen verilerek yeterli kan oksijeni sağlanamıyorsa, hastanın entübe edilmesi ve ventilatöre yerleştirilmesi gerekebilir.

Diğer tedaviler, şüpheli altta yatan nedene bağlıdır. Orak hücre krizi veya bu nedenler olası görünüyorsa enfeksiyon için agresif tedavi başlatılmalıdır. Soruna neden olan herhangi bir otoimmün hastalık için tedavi (mümkünse) hızlandırılmalı ve neden kanserse tedavi seçenekleri yeniden değerlendirilmelidir.

Bununla birlikte, vakaların büyük çoğunluğunda, pulmoner enfarktüse pulmoner emboli neden olur. Pulmoner emboli tedavisi, destekleyici tedaviye ek olarak, genellikle intravenöz heparin ile antikoagülan ilaç verilmesini ve ardından birkaç gün içinde oral antikoagülan verilmesini içerir.

Pulmoner embolinin masif olduğu ve büyük bir pulmoner enfarktüs oluşturuyor gibi göründüğü durumlarda veya özellikle akciğerlere giden kan akışı, kardiyak debinin düşmesine neden olacak kadar zayıfsa, fibrinolitik (“pıhtılaşma”) uygulanması gerekebilir. Kan akışını engelleyen pıhtıyı çözmeye çalışan ilaçlar.Bu koşullarda, bu tür ilaçları kullanmanın getirdiği ekstra risk, pıhtı olduğu yerde kalırsa akut ölüm riskinden daha ağır basar.

Durum yeterince vahim ise, tıkayan pıhtıyı çıkarmak için cerrahi veya kateterizasyon prosedürü denenebilir.

Pulmoner enfarktüs – damar tıkanıklığının neden olduğu akciğer dokusunun bir bölümünün ölümü – pulmoner embolinin oldukça yaygın bir sonucudur. Pulmoner enfarktüsün diğer nedenleri çok daha az yaygındır. Çoğu durumda, bir pulmoner enfarktüs nispeten küçüktür ve altta yatan neden yeterince ele alındığı sürece, uzun süreli gerçek sonuçları yoktur. Bununla birlikte, daha büyük bir pulmoner enfarktüs, önemli akut semptomlar ve uzun vadeli problemler üretebilir. Her durumda, bir pulmoner enfarktüs agresif tıbbi değerlendirme ve tedavi gerektirir.