Marburg virüs yapısı ve bulaşması

Marburg virüsü, Marburg hastalığına neden olan ölümcül bir patojendir. Marburg hastalığı, ciddi bir viral hemorajik ateştir. Bu hastalık, 1967’de ilk salgının meydana geldiği Almanya’daki Marburg şehrinin adını almıştır.

Bu virüs, o zamandan beri dünya çapında birçok salgına neden oldu. Olağandışı doğası nedeniyle, çoğu araştırma yapısına ve aktarım yöntemine odaklanmıştır.

Marburg virüsü ve taksonomisi hakkında temel bilgiler

Marburg virüsü, başka bir zoonotik virüsle birlikte Filoviridae ailesinin bir parçasıdır: ebola. Tek bir tür olmasına rağmen, Marburg virüsünün farklı soyları, nükleotid seviyesinde% 21’e kadar birbirinden farklıdır.

Diğer viral türlerle karşılaştırıldığında, Marburg virüsünün mutasyona uğraması oldukça yavaştır ve suşlar arasında nispeten büyük bir varyasyona sahip değildir. Bunun arkasındaki sebep tam olarak bilinmemektedir.

Marburg virüsünün yapısı

Marburg virüsünün alışılmadık bir şekli var. Çubuk benzeri veya halka benzeri gibi birkaç farklı şekilde olabilirler veya dallı yapılara sahip olabilirler.

Araştırmalar, viral partiküllerin yaklaşık% 30’unun ipliksi,% 37’sinin altı numara şeklinde ve% 33’ünün yuvarlak olduğunu gösterdi. Diğer araştırmalar, tüm Marburg virüsü parçacıklarının 80 nm çapında olduğunu (diğer çalışmanın ortalaması 91 nm ile karşılaştırıldığında), ancak uzunluklarının büyük ölçüde değiştiğini buldu.

Marburg virüsü partiküllerinin zarı, konakçıdan türetilir ve viral glikoproteinden yapılan sivri uçlarla kaplanır. Bu sivri uçlar bağlanma, reseptör bağlanması ve füzyona yardımcı olur. Glikoproteinler, Marburg viral partiküllerinde bulunan en büyük proteinler arasındadır.

Viral partikülün merkezinde, viral RNA genomundan ve bununla ilişkili nükleokapsid proteinlerinden oluşan nükleokapsid olarak da adlandırılan ribonükleoprotein kompleksi bulunur. Nükleokapsidler, RNA genomu ile sıkı bir şekilde ilişkili kalan ve ona sarmal şeklini veren tübüler yapılardır.

Marburg virüsünün bulaşması

Marburg virüsü zoonotik bir hastalıktır, yani bir hayvan popülasyonunda devam eder ve daha sonra insanlara yayılır. Marburg virüsü ile enfekte olmuş kişiler, enfekte bir hayvana maruz kalmaktan sonra onu diğer insanlara aktaracaktır.

Marburg virüsünün zoonotik doğası, salgınların laboratuar dışında meydana gelebileceği belirli sınırlar olduğu anlamına gelir. Uygun konukçularının bulunduğu ekolojik alanı, doğu, güney-orta Afrika’nın iklimin kuru ve açık olduğu belirli bölgelerdedir.

Örneğin, Angola’daki salgının ekolojik olarak tahmin edildiği bulundu, ancak Doğu Afrika’ya kadar izlenemeyen ilk olaydı. Orijinal Alman salgını ithal maymunlardan geldi.

İnsandan insana bulaşma, tükürük, ter, dışkı ve anne sütü gibi vücut sıvılarının doğrudan teması yoluyla gerçekleşir.

Araştırmalar, virüsün semptomların ortaya çıkmasından haftalar veya aylar sonra bile gözyaşı, meni ve karaciğerde bulunduğunu gösteriyor. Bununla birlikte, araştırmalar, Marburg virüsünün enfekte bir insandan bulaşmasının, bariyer hemşireliği olmadan tedavi sırasında veya belirli cenaze uygulamaları gibi koruyucu ekipman olmadan yakın temas halinde olmadıkça, genellikle olası olmadığını göstermektedir.

Marburg virüsünün replikasyon döngüsü

Marburg virüsünün replikasyon döngüsünün incelenmesi aşamalı olarak yapılır; burada, virüsün tehlikeli hale gelmesini önlemek için belirli öğelerden yoksun sürümler kullanılır. Bu çalışma yöntemi giriş, replikasyon ve tomurcuklanmayı anlamamıza yardımcı olurken, gerçek Marburg viral partiküllerinin morfolojik özelliklerini ve protein bileşimini anlamamıza yardımcı olmuyor.

Genel olarak Marburg virüsü, konakçı hücreye bağlanma, endositoz ve füzyon yoluyla girer. Hem bağlanma hem de füzyona, farklı tiplerde C-tipi lektinlere veya TAM reseptör protein kinazlarına bağlanan Marburg virüsü glikoproteini aracılık eder. Endositozun meydana geldiği yöntem iyi anlaşılmamıştır, ancak ilişkili olduğu ebola virüsüne benzer şekilde ortaya çıkabilir.

Viral RNA genomunun transkripsiyonu ve replikasyonu, nükleokapsid enfekte olmuş hücreye salındıktan sonra gerçekleşir. Yedi monosistronik mRNA, nükleokapsid proteinler tarafından kopyalanır ve kapsüllenir.

Yeni nükleokapsidler daha sonra virüs tomurcuklanmasının meydana geldiği bölgelere alınır. Glikoproteinler, VP40’ın ipliksi virüs benzeri partiküllerin oluşumunu ve salımını indüklediği tomurcuklanma bölgelerine alınır.

Kaynaklar

• Brauburger, K. vd. (2012). Kırk beş yıllık Marburg virüs araştırması. Virüsler. https://doi.org/10.3390/v4101878
• Towner, JS ve diğerleri. (2006). Marburgvirüs genomiği ve Angola’da büyük bir hemorajik ateş salgını ile ilişkisi. Journal of Virology. https://doi.org/10.1128/JVI.00069-06
• Brainard, J. vd. (2015). Ebola veya Marburg virüs hastalığının bulaşması için risk faktörleri: sistematik bir inceleme ve meta-analiz. Uluslararası Epidemiyoloji Dergisi. https://doi.org/10.1093/ije/dyv307