Duygu koçluğu, büyük ölçüde Washington eyaletinin psikoloji araştırmacısı John Gottman’a dayanan beş ana disiplin türünden biridir. Gottman’ın araştırmasına göre, ebeveynler çocuklara duygularla başa çıkmak için ihtiyaç duydukları becerileri kazandırdıklarında, kendilerine daha fazla güven duyacaklar, okulda daha başarılı olacaklar ve daha sağlıklı ilişkiler yaşayacaklar.
Gottman yıllarını ebeveynlerin çocuklarına olumlu ve olumsuz duygularını nasıl etkili bir şekilde yöneteceklerini öğrenmelerinde en iyi şekilde nasıl yardımcı olabileceklerini araştırdı. Süreci, çocuklara daha iyi seçimler yapmayı öğrenebilmeleri için duyguları öğretmeye odaklanan beş adıma böldü.
Duyguların Farkında Olun
Duygu koçluğu, ebeveynlerin kendi duygularının yanı sıra çocuklarının duygularının da farkında olmasını gerektirir. Kendinize ve çocuğunuza herhangi bir duyguyu hissetme özgürlüğüne izin vermek, duygu koçluğunun kalbidir. Duygular iyidir ve hiç kimse belirli bir şekilde hissettiği için yargılanmamalı veya eleştirilmemelidir.
Çocuğunuzun kaygı, üzüntü, öfke ve heyecan gibi duygulara nasıl tepki verdiğine dikkat edin. Beden dili, yüz hareketleri ve davranış değişiklikleri gibi ipuçlarını arayın.
Çocuğunuzu gözlemleyin, böylece çeşitli duyguları nasıl ifade ettiğine uyum sağlayabilirsiniz. Bu, duyguları ve davranışları arasındaki bağlantıyı belirlemenize yardımcı olacaktır.
Çocuğunuzla Bağlantı Kurun
Gottman, ebeveynlerin çocuklarıyla son derece duygusal deneyimler yoluyla bağlantı kurmasını önerir. Bir çocuğun davranışı görmezden gelmek için bir öfke nöbeti geçirdiğinde (davranış modifikasyonunda tavsiye edildiği gibi) arkasını dönmek yerine, duygu koçluğu doğrudan talimat verilmesini önerir.
Çocuğunuzu duygularını tanımaya teşvik edin. Duygularını sözlü olarak ifade etmelerine yardımcı olun.
Üzüldüklerini fark ettiğinizde müdahale edin, böylece rehberlik edebilir ve uygunsuz davranışları önleyebilirsiniz. Çocuğunuzun olumsuz duygularını düzeltmeye çalışmayın, ona birçok farklı duyguya sahip olmasının normal olduğunu gösterin.
Çocuğunuzu Dinleyin
Bir çocuğu dinlemek, duygu koçluğunun önemli bir parçasıdır. Çocuğunuzun duygularını doğrulayın ve duygularını kabul ettiğinizi gösterin.
Ayrıca, çocuğunuzun duygularını ciddiye aldığınızı gösterin. “Endişelenmeyi bırakın. Önemli bir şey değil” gibi şeyler söylemekten kaçının çünkü çocuğunuzun karşılaştığı zorluklar onlar için çok önemlidir.
İsim Duyguları
Çocuğunuzun duygularını tanımayı ve sözlü olarak ifade etmeyi öğrenmesine yardımcı olun. Onlara ne hissetmeleri gerektiğini söylemeye çalışmayın.
Bu nedenle, “Korkmayın” demek yerine, duygularının iyi olduğunu doğrulamak için nasıl hissettiklerini belirtin. “Sahneye çıkmadan önce gergin olman normal” gibi bir şey söyle.
Çocuğunuzun duygularını etiketlemek onların duygusal kelime dağarcığını artıracaktır. Ek olarak, çocuğunuza nasıl hissettiğini anladığınızı gösterdiğinizde, size üzgün olduklarını göstermek için daha az enerji harcarlar.
Çözümler bulmak
Duygu koçluğu, mümkün olduğunda yanlış davranışları önlemeye odaklanır. Bir çocuk kolayca hayal kırıklığına uğrayabilecekleri bir duruma girdiğinde, hayal kırıklıklarını önceden yönetmenin yollarını belirlemelerine yardımcı olun.
Deyin ki, “Markete gitmenin zor olduğunu biliyorum çünkü uzun sürüyor ve bazen sabırsızlanıyorsunuz. Bugün hayal kırıklığına uğramaya başladığınızda bana söyleyin ve sakinleşmenize yardımcı olmak için birkaç dakika ara verelim.”
Çocuğunuz yaramazlık yaptığında, onu davranışa yol açan duyguyu tanımlamaya teşvik edin. Ardından problem çözme becerilerini öğretin ve yaratıcı çözümler bulmak için birlikte çalışın.
Mümkün olduğunda, çocukların kendi yaratıcı çözümlerini geliştirmelerine izin verin. Bu nedenle, çocuğunuz sinirlendiğinde bir şeyler fırlatırsa, birlikte oturun ve sinirlendiğinde yapabileceği diğer şeylerin bir listesini yapın.
Öfkeleriyle başa çıkmalarına yardımcı olmak için 10 zıplama yapmaya, resim çizmeye veya baloncukları patlatmaya karar verebilirler. Ardından, bir dahaki sefere sinirlendiklerinde, onları sakinleşmek için fikirlerinden birini kullanmaya teşvik edin.
Çocuğunuzun iyi olduğunu olabildiğince sık yakalayın ve olumlu davranışları teşvik etmek için övgü kullanın. Mantıksal sonuçlar veya zaman aşımı gibi disiplin tekniklerini kullanarak gerektiğinde sınırlar belirleyin.
Çocuğunuz yaramazlık yaptığında olumsuz sonuçlar doğurun. Çocuğunuzun duygularını değil davranışlarını düzelttiğinizi açıkça belirtin. Yani kızgın hissetmek sorun değil, ama vurmak doğru değil.
Discussion about this post