Patellar Tendon Yırtığına Genel Bakış

Patellar tendon, diz kapağını (patella) kaval kemiğine (tibia) bağlayan yapıdır. Bir bağ, bir kemiği başka bir kemiğe bağlayan bir yapıdır ve bu nedenle bazı insanlar buna patellar bağ olarak atıfta bulunur.

Bununla birlikte, bu yapı gerçekten kuadriseps kasını kaval kemiğine bağlar ve bir tendon kası kemiğe bağlar ve bu nedenle patellar tendon daha yaygın bir tanımdır.

Patellar tendon, alt ekstremitenin ekstansör mekanizmasının önemli bir parçasıdır. Ekstansör mekanizma, kuadriseps kası, kuadriseps tendonu, patella (dizkapağı) ve patellar tendonu içerir. Bu yapılar dizin düzleşmesine izin vermek için birlikte çalışır ve bunu önemli bir güçle yapabilir.

Ekstansör mekanizma, yürüme ve merdiven çıkmadan koşma ve tekme atma gibi atletik aktivitelere kadar değişen normal işlevler için kritik öneme sahiptir. Sağlam bir ekstansör mekanizma olmadan, tüm bu aktivitelerin gerçekleştirilmesi zor olabilir.

Patellar Tendon Yırtığı Belirtileri

Yırtık bir patellar tendonu tutan tipik birey genç, erkek bir atlettir. Daha fazla orta yaşlı insan fiziksel olarak aktif kaldığından, bu yaralanma yaşlı nüfusta daha yaygın hale geliyor.

Yaralanma genellikle, kuadriseps kasının kasıldığı, ancak dizin zorla düzleştirildiği bir atlama pozisyonundan garip bir inişi içerir. Bu, sözde eksantrik bir kasılmadır ve tendona muazzam bir baskı uygular.

Yaralanmayı sürdüren sporcular, bir kopma veya patlama hissi hissedebilir ve yaralanmanın ardından tipik olarak yürüyemezler.

nedenler

Patellar tendon rüptürü yaşayan hemen hemen tüm hastalarda, kronik tendinoz ile uyumlu anormal tendon dokusu olduğu bulunmuştur.Patellar tendon genellikle, dokuya kan akışının zayıf olduğu ve tendonun en zayıf olduğu tendonun havza bölgesinde yaralanır.

Atletik olmayan ortamlarda da tendon yırtıkları oluşabilir. Genellikle, bu kişilerde patellar tendonun zayıflamasının bir nedeni vardır, örneğin tendonları zayıflatan sistemik bir hastalık veya dizde yakın zamanda yapılan bir ameliyat, tendonun zayıflamasına neden olur. Tedavi genellikle sporcularda ve sporcu olmayanlarda benzerdir.

Teşhis

Patellar tendon yırtığı teşhisi genellikle klinik muayenede açıktır. Tendonu yırtan kişiler, dizlerini yerçekimine karşı uzatamayacak ve düz bacak kaldırma testi yapamayacaklardır. Muayene eden kişi genellikle diz kapağının hemen altındaki tendondaki boşluğu hissedebilir.

Patella kırığı benzer semptomlara neden olabileceğinden bir röntgen çekilecektir ve olası bir tanı olarak dışlanmalıdır. Röntgende, kuadriseps diz kapağını yukarı çektiği ve hiçbir şey onu normal pozisyonunda tutmadığı için, patella karşı dizine kıyasla genellikle daha yüksektir.

Çoğu zaman gerekmese de, teşhisi doğrulamak ve dizinde meydana gelebilecek diğer hasarları incelemek için bir MRI kullanılabilir.

Tedavi

Yırtık bir patellar tendon kendi başına iyi iyileşmez ve tedavi edilmezse kuadriseps kasında zayıflığa ve yürüme dahil rutin aktivitelerde zorluğa yol açar. Yırtık tendonu onarmak için yapılan cerrahi, konsept olarak nispeten basittir ancak gerçekleştirilmesi zor olabilir.

Tendonun yırtık uçlarının birlikte dikilmesi gerekir. Zorluk, tendonu çok sıkı veya çok gevşek hale getirmeden, uygun gerilimi yeniden sağlamanın önemli olduğu gerçeğinde yatmaktadır.

Ayrıca, özellikle tendon doğrudan kemikten yırtılmışsa, iyi bir onarım sağlamak zor olabilir. Bu durumlarda, tendonu onarmak için kullanılan dikişlerin doğrudan kemiğe bağlanması gerekebilir.

İyileşme ve Prognoz

Yırtık bir patellar tendondan kurtulmak zordur ve zaman alır. İyileşme için en önemli prognostik faktörlerden biri ameliyat zamanıdır ve birkaç haftadan fazla geciken ameliyat iyileşme yeteneğini sınırlayabilir.

Ameliyat sonrası erken hareketlilik, korunan güçlendirme ve onarım üzerinde aşırı stresi önlemenin genel iyileşmeyi hızlandıracağı bilinmektedir. Bu adımlarla bile normal günlük aktivitelerin dönüşüne en az üç ay, spora yeniden başlanılmasına ise dört ila altı ay var.

Çoğu insan patellar tendon ameliyatından tamamen iyileşirken, başarılı bir onarımla bile uzun süreli zayıflık olabilir.

Müsabaka sporlarına geri dönmeye çalışan sporcuların sakatlık öncesi fonksiyon seviyelerine dönmeleri bir yıl veya daha uzun sürebilir. Rehberli fizik tedavi uygulamak, sporcuların normal spor aktivitelerine devam edebilmelerini sağlamak için yardımcı olabilir.