Pandemi, Babaların Çocuk Bakımına İlişkin Rollerini Etkiledi mi?

COVID-19 salgını sırasında aileler her zamankinden daha fazla birlikte zaman geçirdiler. Bir arada kilitli kalmak, ebeveynlere aile dinamikleri konusunda önemli dersler verdi – özellikle birçok baba, çocuklara bakmak için ne kadar çok iş yapılması gerektiği konusunda aniden aydınlandı.

Ebeveynlerin daha eşit katılım göstermeleri ve annelerin tüm yükü omuzlamak zorunda kalmamaları yönündeki baskıya rağmen, pandemi öncesi çocuk bakımı sorumluluğu genellikle annenin omuzlarına düştü. Sokağa çıkma yasağı başladığında, çocuk bakımı, okul eğitimi ve ev işleri artık çalışan ebeveynler tarafından dışarıdan sağlanamıyordu.

Çalışma Enstitüsü tarafından yayınlanan yeni bir çalışmada, araştırmacılar heteroseksüel çiftlerde çocuk bakımı sorumluluklarını analiz etti. Bir yandan babaların oyunlarını yükselttiklerine inandıklarını ve artık çocuk bakımı sorumluluklarına çok daha fazla dahil olduklarını keşfettiler. Ancak öte yandan, araştırmalar annelerin bu kadar ikna olmadığı sonucuna da varmıştır.

Babamın Bakış Açısı

Mayıs 2021’de 1000’den fazla babayla yapılan bir ankette, babaların %84’ü pandemi sırasında çocuklarıyla daha fazla ilgili olduklarına inanıyordu. Çocuklarını daha iyi anladıklarını, eşlerini daha iyi anladıklarını ve çocuklarının öğretmenlerine daha fazla saygı duyduklarını söylediler.

Pearson’ın araştırma ve analiz direktörü Alyssa Walters, “Öğrencilerin uzaktan öğrenmesiyle, babalar çocukları ve eşleriyle daha yakın ilişkiler ve gerçek bir katılım arzusu bildirdiler” diyor bu araştırmanın yürütülmesine yardımcı olan. Araştırmalar, ebeveyn katılımının daha fazla öğrenci başarısına yol açtığını gösterdiğinden, bu çocuklar için harika bir şey.”

Bir çocuk babası olan Joe Wiggins, evden çalıştığı için salgın sırasında okul ve çocuk bakımı sorumluluklarını üstlendi. Wiggins, “Pandemiden önce, o uyanmadan evden çıktım ve eve geldiğimde dans dersindeydi” diyor. “Evde olduğum için daha fazlasını yapmama izin verdi ve karşılığında eşimin başka şeyler yapmasına izin verdi. Öğleden sonra tamamlanan görevler ve ev ödevleri ile geceleri daha fazla aile zamanı açtı.”

Babaların çoğu, pandemi öncesinde ne kadar özlediklerini fark ettikleri için, işler normale döndüğünde çocuklarıyla ilişkilerini sürdürmek istediklerini söyledi. “[Dads] Walters, “daha önce dahil olmayarak ‘kaçırdıklarına’ inandıklarını açıkladılar” diyor.

Wiggins, kızı hakkında daha fazla şey öğrenmesine yardımcı oldukları için salgın sırasında üstlendiği sorumluluklara ayak uydurmayı umduğunu söyledi. “Kızımızın nasıl öğrendiğini ve deneyimlerini benzersiz şekilde özetlediğini daha iyi anladığımı hissediyorum. Onu okul günü hakkında bize açmaya sevk eden soru türlerini keşfettim. İstediğimi almaktan heyecan duyuyorum. Bir sonraki sınıfa başlarken daha güçlü bir bağ kurmasını öğrendim” diyor.

Annemin Bakış Açısı

Babalar, pandemi sırasında kendilerini zor durumda bırakmış gibi hissedebilirler, peki ya anneler? Brielle Valle Consulting’de liderlik danışmanı olan MSL’den Brielle Valle, COVID-19 salgını sırasında bir annenin çocuk bakımı sorumluluğunu üstlenmemesi üzerine etnografik araştırma yaptı.

Valle, tam zamanlı olarak evden çalışan ve aynı zamanda evden çalışan ortakları olan annelerle konuştu. Bu ailelerde annelerin çocuk bakımı sorumluluk yükünün çoğunun “görünmez” olduğunu bildirdiğini buldu.

Görünmez işi yapılan ama asla tartışılmayan iş olarak tanımlar. Bu, işi yapan kişinin bunu fark ettiği, ancak işin içinde olmayan kişiler tarafından tanınmadığı anlamına gelir.

Çocuklara bakmak sadece okul ödevlerine ve oyun temelli öğrenmeye yardımcı olmakla ilgili değildir; aynı zamanda bulaşık yıkamayı, çamaşır yıkamayı, market alışverişini, evi temizlemeyi ve yemek pişirmeyi de içerir. Tüm çocuk bakımı sorumluluklarının en görünmezlerinden biri planlamadır. Babalar öne çıkıp bu “görünmez” rollerden bazılarını üstleneceklerse, onların var olduklarını bilmeleri gerekir. Görünmez olanın görünür hale gelmesi gerekiyor.

Valle bunu başarmanın en iyi yolunun partnerinize yaptığınız her şeyi anlatmak olduğunu söylüyor. ‘Çöpü çıkardım’, ‘Geri dönüşüm malzemelerini yaptım’, ‘Bakkal alışverişine gittim’, ‘Akşam yemeği yaptım’, ‘Çocukları yatırdım’, ‘Sonra gitmem gerekiyordu’ diye seslendiğinde. işe geri dön’-biz [are] hepsini görünür kılmaya başlıyor.”

Valle, araştırması sayesinde, her iki ebeveyn de evden çalışırken çocukların rutin olarak yardım için annelerine gittiklerini, bu da annelerin tam zamanlı işlerinin gereklerini yerine getirmeye çalışırken sık sık kesintiye uğradığı anlamına geldiğini buldu. Babaların genellikle gürültüden uzakta çalışmak için özel bir alanı vardı. Baba yakınlarda olsa ve bir iş görüşmesinde olmasa bile, çocuklar yine de önce anneye giderdi ve babalar genellikle araya girmez veya yardım etmeye çalışmazlardı.

“10 babadan dokuzunda, bu babalar kapalı bir alanda çalışmak için alanlar ayırdı…[mom] yapmadı. Bu yüzden çocuklarının yanında oturuyordu. Yanında bağırıyorlardı. Beslendiğinden emin oluyordu. Tam zamanlı çalışıyordu” diyor Valle.

İleriye gidiyor

Pandemiden çıkmaya başladığımızda, birçok babanın çocuk yetiştirmek ve bir ev işletmek için gereken işin miktarı konusunda yeni bir anlayışa sahip olduğunu biliyoruz. “[Men] Valle, ebeveynliğin ne kadar zor olduğunu ve ev içi emeğin ne kadar zor olduğunu öğrendiler” diyor.

Bu farkındalıkla babalar öne çıkmayı, annenin omuzlarındaki yükün bir kısmını kaldırmayı ve çocuk bakımı sorumluluğunu anneyle eşit olarak taşımayı seçebilirler. Baba olmanın modası geçmiş ‘ekmek kazanan’ kavramından çok daha fazlası olduğu konusunda çocuklarına örnek olabilirler.