Her 5 Amerikalıdan 1’i Pandemi Sırasında Akıl Sağlığı Yardımı İstedi

Salgın 2020’de başladığından beri, zihinsel sağlık sorunları tavan yaptı. Ancak bir gümüş astar var: Yeni raporlar, insanların daha fazla zihinsel sağlık hizmeti aradığını gösteriyor.

Ulusal Sağlık Mülakat Anketi (NHIS) verileri bunu onaylıyor gibi görünüyor. Anket, Ulusal Sağlık İstatistikleri Merkezi’nden (NCHS) bir araştırmacı olan Emily Terlizzi, son 12 ay içinde herhangi bir zihinsel tedavi görmüş yetişkinlerin yüzdesinin “2019’da %19,2’den 2020’de %20,3’e önemli ölçüde arttığını” buldu. ), Verywell’e e-posta yoluyla bildirir. Sonuçlar Ekim ayında yayınlandı.

NHIS, kullanım nedenlerini incelemediğinden, Terlizzi, neden daha fazla insanın zihinsel sağlık hizmetlerine eriştiği konusunda kesin bir sonuca varmanın zor olduğunu söylüyor.

Yine de, Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü’nde (NIMH) kırsal ruh sağlığı araştırması program şefi olan Dawn Morales, Verywell’e verilerin 2020 ile ilişkili stresörlerle karşı karşıya kalındığında yardım arama isteğinin arttığını yansıtabileceğini söylüyor.[This] iyiye işaret olabilir” diyor.

Morales, “Ulusal Sağlık Görüşme Anketi, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sivil nüfusun sağlığına ilişkin temel bilgi kaynağıdır” diye ekliyor. “Bulguların çoğu, daha fazla kadının erkeklerden daha fazla bakım aradığı bulgusu gibi diğer yıllara benziyor. Ama bazı değişiklikler de var.”

Ve incelemeye değer.

Akıl Sağlığı Bakımında ABD Eğilimleri

Akıl sağlığı tedavisindeki hafif artış, büyüyen bir eğilimin işareti olabilir, ancak 2020’den sonra da devam edip etmeyeceğini bilmek zor. Bulunan diğer eğilimlerle ilgili olarak, 2019’dan çok farklı değiller. Ancak kimin tedavi aradığı ve nerede olduğu konusunda daha fazla ayrıntı sunuyorlar.

Son 12 ay içinde herhangi bir akıl sağlığı tedavisi görenlerin %20,3’ü, %16.5’i reçeteli ilaç almış ve %10,1’i akıl sağlığı için danışmanlık veya terapi almıştır. Genel olarak, yaşlı bireylerin ilaç alma olasılıkları daha yüksekti ve genç bireylerin danışmanlık veya terapi alma olasılıkları daha yüksekti.

Hispanik olmayan Beyaz yetişkinlerin herhangi bir akıl sağlığı tedavisi görmüş olma olasılığı yüksekti (%24,4), bunu takiben:

• Hispanik Olmayan Siyah insanlar (%15.3)
• İspanyollar (%12.6)
• Hispanik olmayan Asyalılar (%7,7)

Bu farklılıkların nedenleri raporda tartışılmamış olsa da, geçmiş araştırmalar, marjinal gruplar arasında daha düşük zihinsel sağlık tedavisi oranlarını sistemik ırkçılığa, sağlık sigortasına erişimde artan zorluklara ve uzun süredir yerleşik mali engellere bağladı.

2018’de yapılan bir araştırma, “Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ırksal/etnik azınlıkların ciddi ve kalıcı zihinsel bozukluklara sahip olma olasılığının Beyazlardan daha yüksek olduğu ve akıl sağlığı hizmetlerine erişme olasılığının daha düşük olduğu” sonucuna varmıştır.

Kadınların herhangi bir zihinsel sağlık hizmeti alma olasılığı erkeklerden daha yüksekti. Terlizzi ve meslektaşları, bunun mevcut araştırmalarla tutarlı olduğunu söylüyor. Geçmişte yapılan araştırmalar, anksiyete ve depresyonun hem kadınlar arasında daha yaygın olduğunu bulmuştur. ve kadınların akıl sağlığı hizmeti aramaya daha istekli göründükleri.

Ancak, bu bulgular tüm cinsiyete dayalı eğilimleri hesaba katmamaktadır. Örneğin, anksiyete ve depresyon kadınlarda daha sık teşhis edilirken, antisosyal kişilik bozukluğu ve madde kullanım bozukluğu gibi diğer bozukluklar erkeklerde daha sık teşhis edilmektedir. Aynı zamanda, cinsiyet önyargıları, insanlara nasıl teşhis konulacağını etkileyebilir.

Son olarak, Terlizzi ve meslektaşları, kentleşmiş bölgelerde yaşayan insanların danışmanlık veya terapi yoluyla ruh sağlığı tedavisi görme olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu. Bölge ne kadar az kentleşmişse, oradaki insanların ilaç yoluyla akıl sağlığı hizmeti alma olasılığı o kadar yüksekti.

Kırsal ve Kentsel Bölünme

NHIS, daha önce tanımlanmış çeşitli eğilimler buldu. Bununla birlikte, bir eğilim – kentleşmiş ve daha az kentleşmiş çevreler arasında aranan ruh sağlığı bakımı türündeki fark – o kadar iyi çalışılmamıştır.

Morales, kırsal kesimde yaşayanların ilaç alma ve kent sakinlerinin terapi arama olasılığının daha yüksek olduğu bulgusu “oldukça ilginç ve beni tamamen şaşırtmadı” diyor.

Bu eğilimi açıklayacak kanıtımız henüz yokken, Morales bunun erişimle ilgili olabileceğini tahmin ediyor. Örneğin, daha az kentleşmiş çevrelerde yaşayan insanlar, sevk yapmak için daha sınırlı bir havuza sahip oldukları için ilaçları daha sık reçete eden birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcılarına (PCP) daha fazla bağımlı olabilir.

“Büyük şehirlerde daha fazla terapi imkanı var ve bu bölgelerdeki PCP’lerin ortalama olarak daha fazla sevk seçeneği olabilir” diyor.

Telesağlık tedavisi pandemiden bu yana genişlemiş olsa da, “Geniş bant erişimi olmayan kırsal alanlar, bu inovasyondan diğer alanların sahip olduğu şekilde yararlanmamış olabilir” diye ekliyor.

2018’de Federal İletişim Komisyonu (FCC), kırsal kesimdeki Amerikalıların yaklaşık dörtte birinin ve kabile topraklarında yaşayan Amerikalıların üçte birinin geniş bant erişimine sahip olmadığını tahmin etti. Bu bulgular, teknoloji liderlerini geniş bandın “temel bir hak” haline getirilmesini savunmaya yöneltti.

Ruh Sağlığı Bakımının Geleceği

Pandemi sonrası bir dünyada, kentleşmiş ve daha az kentleşmiş ortamlar arasında ruh sağlığı tedavisine erişimdeki farklılıklar azalabilir.

Morales, “Telemental sağlığa erişimdeki artış, kırsal kesimde yaşayanlar için bazı heyecan verici olanaklar sunuyor” diyor.

Pandeminin ilk aşamalarında telesağlık hizmetlerini genişletmeye ek olarak, birçok eyalet sağlayıcılara kimlerle çalıştıkları konusunda daha fazla esneklik sağladı. Yani, profesyonellerin yalnızca kendi eyaletlerinde hizmet sunabileceklerini öngören önceki lisans sınırlamalarından birçok eyalette feragat edildi.

Birdenbire telesağlık, farklı eyaletlerdeki sağlık uzmanlarına erişmenize izin verdi. Şimdi, bazıları, sınırlarla kalıcı olarak sınırsız telesağlık uygulamasının erişimi genel olarak genişletip genişletmeyeceğini merak ediyor.

Harvard Üniversitesi ve Dartmouth Koleji’nden politika ve tıp profesörleri Mayıs 2020’de, “Lisans ve kısıtlayıcı ağlara yönelik coğrafi vurgudan uzaklaşma, daha fazla tele-sağlığı kolaylaştırabilir” diye yazdı.

Telesağlık yoluyla genişletilmiş zihinsel sağlık hizmeti, insanların aradıkları ve ihtiyaç duydukları konuda uzmanlaşmış sağlayıcılara erişmelerine yardımcı olabilir. Örneğin, tarihsel olarak marjinalleştirilmiş ırksal, etnik, cinsel veya cinsiyet kimliklerine sahip bireyler, diyor Morales, “telemental sağlık hizmetlerine daha fazla erişimle kültürel açıdan yetkin bakım almayı daha kolay bulabilir.”

Ve birinin teşhisi, uzmanlık eğitimi almış bir profesyonelin dikkatini gerektiriyorsa, insanlar onları çok uzağa gitmek zorunda kalmadan daha kolay bulabilir.

Morales, kırsal alanlardaki birinci basamak kliniklerinde zihinsel ve davranışsal sağlık hizmetlerinin daha yaygın bir şekilde dahil edilmesini görmek istese de, bu, büyük ölçüde kendi kendine yeterli hale gelene kadar finansal desteğe bağlı.

“Bu süreç yıllar alabilir” diyor. “Ancak kanıtlar güçlü bir yatırım getirisi olduğunu gösteriyor.”

Yani araştırmalar, daha entegre olan sağlık bakım sistemlerinin maliyet etkin olduğunu ve uzun vadede sağlık bakım maliyetlerinde önemli tasarruflara yol açabileceğini bulmuştur.