Deltoid Kasının Anatomisi

Deltoid kas, omuzun ana kasıdır. Üç kas başından oluşur: anterior deltoid, lateral deltoid ve posterior deltoid. Hepsi, glenohumeral elevasyon adı verilen bir işlem sırasında kol kaldırmaya yardımcı olur ve omuz eklemi ile üst kolun hareketinde ve genel stabilitesinde büyük rol oynar. Tüm deltoid kas, skapulanın omurgasından klavikulanın lateral kısmına kadar uzanır.

Anatomi

Deltoidin her bir başının biraz farklı yerleştirme noktaları vardır, bu da omuz ekleminde daha fazla kontrol ve tam hareket aralığı sağlar. Deltoidin ön başı pektoralis majör ile yakın bir şekilde çalışır, bu da klavikulaya daha üstün yerleştirilmesinin yakınında tam stabilizasyona izin verir.

Deltoidin üç başının her biri birlikte kasıldığında, kolun vücuttan ilk 15 derece uzağa kaldırılmasına veya kaçırılmasına izin verir. Bu daha sonra, omzun stabilize edilmesine ve hareket arkının geri kalanını sağlamak için ek kasların kasılmasına yardımcı olmak için glenohumeral eklemin geri kalanını tetikler.

Ön deltoid, kolu içe doğru çekerek omuz eklemini medial olarak döndürür. Bu fleksiyon ve medial rotasyon, bazen ileri fleksiyon olarak adlandırılan, kolun ileri hareket etmesine izin verir. Bu hareket, çeşitli fonksiyonel görevlerde görülebilir ve üst ekstremite hareketinin ayrılmaz bir parçasıdır. Öne fleksiyon hareketi, kolu klavikuladaki anterior deltoidin yerleştirme noktasına doğru hareket ettirir.

Lateral deltoid, omuz eklemini, abdüksiyon olarak adlandırılan kolu dışa doğru hareket ettirerek döndürür. Bu, yanal bir düzlemde yürürken, ulaşırken ve diğer birçok görevi tamamlarken önemlidir. Bu kaçırma, tüm kolun dışa doğru hareketine uyum sağlamak için omuz eklemini aşağı doğru hareket ettirir. Lateral deltoidin kasılması, kolu proksimal humerus üzerindeki lateral deltoidin giriş noktasına doğru iter.

Posterior deltoid eklemi yanal olarak döndürerek kolu geriye ve dışa doğru hareket ettirir. Bu, tüm kolu, deltoidin bu başının yerleştirildiği omurgaya doğru hareket ettirir. Bu hareket, diğer fonksiyonel görevlerin yanı sıra genellikle giyinirken, geriye uzanırken veya fırlatırken görülür.

Yapı

Deltoid kasın tüm yönlerinin embriyonik gelişimi, hamilelik sırasında mezodermik hücre katmanından kaynaklanır. Erken kas hücreleri olan ve daha sonra kas liflerine dönüşen miyoblastlar, erken gelişim sırasında sıklıkla üst ekstremitelere ve alt ekstremitelere dönüşür. Özellikle deltoid kas, vücudun arkasına doğru olan dorsal kas hücrelerinden gelişir.

Anterior deltoid, klavikulaya yapışmasına göre klaviküler kas liflerinden oluşur. Lateral deltoid, humerusun akromiyon işlemine yapışmasını yansıtmak için akromiyal kas liflerinden oluşur. Posterior deltoid, omurların spinal süreçlerine yerleştirilmeleri nedeniyle spinal liflerden oluşur.

Anatomik Varyasyonlar

Deltoidin yaygın bir anatomik varyasyonu, posterior deltoid üzerinde ayrı fasyal kılıfların ve kas liflerinin varlığını içerir. Bu, tıp uzmanlarının posterior deltoidin ayrı kas liflerini bitişik bir kas, teres minör ile karıştırmasına neden olabilir.

Bazı durumlarda, lateral deltoidin humerusun medial epikondiline giriş noktasında bir farklılık görülür. Bu, humerusun akromiyon işlemindeki tipik ve geleneksel yerleştirme noktasından farklıdır. Bu varyasyon, kan akışını ve innervasyonu zorlaştırabilir ve tıp uzmanlarının ameliyat gibi dahili prosedürler sırasında buna dikkat etmesini önemli hale getirir.

Kan beslemesini içeren ek bir varyasyon mevcut olabilir. Torakoakromiyal arter, deltoid kafaların her birine kan temini ve oksijen sağlamada büyük rol oynar. Bu arter tipik olarak deltoid ve pektoralis kasları arasındaki bir oluktan geçer.

Bununla birlikte, bazı kişilerde bu arterin çevresinden ziyade deltoid boyunca tünel açtığı bir varyasyon kaydedilebilir. Deltoid kaslardan herhangi biri herhangi bir şekilde burkulur veya yaralanırsa, bu varyasyon ağrıya, spazmlara, duyuların azalmasına veya değişmesine veya bazen kan akışının olmamasına neden olabilir.

İşlev

Daha önce de belirtildiği gibi deltoid kas, kolun kaba hareketlerinde büyük rol oynar. Deltoid kasın her başı, aynı zamanda, kol hareketinin düzgünlüğünü ve genel kalitesini iyileştirmeye hizmet eden glenohumeral eklemin stabilizasyonunda da rol oynar. Skapula ve humerustan oluşan glenohumeral eklem, eklem bütünlüğünün stabilizasyonu ve genel bakımı için üst kol kas sistemine dayanır.

Deltoid, tek ve birincil görevi motor işlevi olan bir kastır.

Deltoid kasın sağladığı hareketler, kolun günlük işlerde genel kullanımında büyük rol oynar.

Deltoid kas, içinden geçen sinirler ve arterler oksijenlenmesine ve hareket etmesine izin vermesine rağmen, duyusal bir işlev görmez. Bu nedenle deltoid kasın ciddi şekilde yaralanması, deltoidin içinden geçen veya komşu olan alttaki sinir ve arterlerde dolaylı olarak yaralanmaya neden olabilir.

İlişkili Koşullar

Deltoid ile ilişkili durumlar genellikle deltoid kasın veya benzer işlevlere sahip komşu kasların yaralanması ile ilgilidir. Üst kol bölgesindeki kaslar arasında supraspinatus, infraspinatus, teres minör ve subskapularis (birlikte rotator manşet olarak bilinir) bulunur. Bir bütün olarak bu kas grubunun en yaygın yaralanması rotator manşet yırtılmasıdır.

Deltoid, rotator manşet kaslarından biri olmasa da, zayıf motor fonksiyon ve/veya bu kas grubuna yapılan cerrahi müdahalenin bir sonucu olarak etkilenebilir. Bu, deltoid kas üzerinde aşırı mekanik stres oluşturabilir ve uzun bir süre devam ederse kas burkulmasına neden olabilir.Bu aşırı strese neden olan telafi edici modeller, böyle bir yaralanma veya ameliyattan sonra tüm üst kolun uygun şekilde rehabilitasyonu ile ele alınabilir.

Deltoid kas için daha spesifik olan, cerrahi yaklaşımlarda rol oynadığı için tüm kol içindeki entegrasyonudur.

Frontal omuz instabilitesi için açık kapsül rekonstrüksiyonları, omuz replasman ameliyatları, biseps tendon onarımları ve rotator manşet onarım ameliyatları gibi ameliyatların tümü deltopektoral yaklaşımı kullanabilir. Deltopektoral yaklaşım, cerrahi insizyonları yönlendirmek için deltoid ve pektoralis majör kaslarından lifler ve anatomik işaretler kullanır.

Cerrahiye hem ön hem de yan yaklaşımlar, deltoid kas liflerinin ayrılmasını ve ardından liflerin tekrar birbirine dikilmesini içerir.

Deltoid liflerinin ayrılmasını içeren bu yaklaşımlardan herhangi biri, deltoid kasın yaralanmasına neden olabilir. Bu, cerrahi prosedüre özgü tipik rehabilitasyon kursu ile birlikte deltoid kas için bir miktar rehabilitasyon gerektirebilir.

Aksiller sinirin deltoid kasın hemen altına yerleştirilmesi nedeniyle, deltoid ve diğer üst kol kaslarına giden sinir beslemesi de cerrahi veya travmatik yaralanmalardan etkilenebilir.Bu, sinir rejenerasyonu ve onarımını denemek için potansiyel olarak daha fazla prosedürle birlikte daha kapsamlı rehabilitasyon çabalarını gerektirecektir.

Bu sinir kaybı, aksiller sinirin sağladığı diğer kaslarla birlikte deltoid kasta kısmen veya tamamen motor fonksiyon kaybına neden olabilir. Sinir kaybının ciddiyetine bağlı olarak, motor kayba deltoid kasta duyu kaybı da eşlik eder.

Sefalik ven deltoid kasın bitişiğinde uzanır ve dolaşım ve sıvı yönetimine yardımcı olur. Sefalik venin herhangi bir şekilde yaralanması, üst kolda sıvı birikmesine neden olabilir. Derhal ve uygun şekilde müdahale edilmezse, sıvı birikmesi cilt değişiklikleri, kan akışı kaybı, sinir hasarı, kas gücü kaybı ve daha fazlası dahil olmak üzere bir dizi başka komplikasyona yol açabilir.

Rehabilitasyon

Deltoid kasın rehabilitasyonu, koldaki çoğu büyük kasın rehabilitasyonu ile hemen hemen aynı görünüyor.

Birisi deltoid kası ameliyat ederse veya hatta kapsamlı rehabilitasyon gerektiren bir yaralanma varsa, deltoid tedavisi tipik olarak belirli bir protokolü izleyecektir. Bu protokol, meydana gelen yaralanmaya ve ameliyatın yapılıp yapılmadığına bağlı olarak biraz değişecektir.

Çoğu protokol, bir kişinin kolu iki ila üç hafta boyunca hareketsiz hale getiren bir destek takmasını gerektirir.Bu stabilite, kasa, daha fazla yaralanmaya veya tekrar yaralanmaya neden olmadan bir onarımdan iyileşmesi için yeterli zaman verir.

Kol hareketsiz haldeyken, bir mesleki veya fizyoterapist, üst kolun altındaki eklemlere aktif veya pasif hareket sağlayacaktır. Bu, tüm kol boyunca hareketin korunmasını sağlamak için dirsek, bilek ve parmakları içerir. Bu eklemlerde hareket eksikliği kas zayıflığına neden olabilir ve bu da genel olarak daha uzun bir rehabilitasyon dönemi ile sonuçlanır.

Ameliyattan veya yaralanmadan yaklaşık altı hafta sonra başlayarak daha agresif egzersizler ve hareket açıklığı aktiviteleri tamamlanır.Bu alıştırmalar daha sonra giyinme, yazma, araba kullanma, fırlatma ve daha fazlasını içeren işlevsel görevlere derecelendirilebilir. Bu protokolün bir sonraki adımına ilerleme, herhangi bir komplikasyon veya aşırı ağrı sınırlayıcı katılım olmaksızın önceki adımlara iyi tolerans gösterilmesine bağlıdır.

Bu protokol, bir yaralanma veya ameliyat sinir kaybına neden olduysa farklı olabilir. Bu durumda, saf güçlendirme, rehabilitasyon uzmanının odak noktası değildir. Sinirlerin kaslarla birlikte yeniden eğitilmesi, beyin ve yaralı kas arasındaki nörolojik bağlantıyı yeniden kazanma şansını artırmak için hemen belirtilecektir.

Herhangi bir yaralanma veya ameliyat durumunda, bu önlemleri korumak ve bir mesleki veya fizyoterapistin talimatlarını yakından takip etmek önemlidir. Sağlık hizmeti sağlayıcınızla yakın temas halindedirler ve ilgili her uzmanı güncellerler.

Bu gibi durumlarda erken tedavi, tedaviye dahil edilirse, hareket ve sinir fonksiyonunun sağlanmasına yardımcı olur, etkili bir şekilde restore edilme olasılığı yüksektir.